əsmək

f.

1. Titrəmək. Soyuqdan yarpaq kimi əsirdi. Dodağı əsmək. Əli əsmək. Başı əsmək. – Xədicə əli əsə-əsə z. torbanın ağzını açdı. S. S. A.. . . . Dərvişin əlləri yarpaq kimi əsirdi. A. D.. Hər vətən deyəndə yaşarıb gözün; Dodağın titrəyib dilin əsibdir. R. R..

2. Hərəkət etmək, dalğalanmaq. Bərk külək əsir. – Səhər zamanıydı əsərkən yellər; Düşərkən jalələr oyatdı səni. H. C.. Hava qaranlıqlaşırdı. Gündüzdən əsməyə başlamış külək yatmışdı. T. Ş. S.. Əsdikcə gilavar, oynardı bulvar. M. Müş..

3. məc. Əsəbiləşmək, özündən çıxmaq, hirslənmək. Nə əsirsən? – . . Qoca kişi acıqdan əsdi. Bir söz deməyə nə qədər qəsd etdisə, nitqi bağlandı. A. D..

4. Həddindən artıq qayğısını çəkmək, gözündən iraq qoymamaq, həddindən artıq əzizləmək, istəmək. Ana balanın üstündə əsir. Oğlu üçün əsir. – <Kitabxanaçı:> Kitabların üstündə qırx ildir əsmirəmmi? M. C..